« Καλησπέρα σας. Οπως ήδη γνωρίζετε είμαι η καινούργια σας δασκάλα. Ονομάζομαι Δεσποινίς Μαργαρίτα. Το γράφω στον πίνακα για να το θυμάστε. Πριν αρχίσουμε,θα ήθελα να γνωριστούμε λιγάκι. Στη συνέχεια θα σας πω δυο λόγια για τη σημασία της εκπαίδευσης. Υπάρχει κανείς εδώ μέσα που να ονομάζεται Μεσσίας; Ιησούς; Οχι; Αγιο Πνεύμα; Κάποιος σε αυτήν την τάξη που να ονομάζεται Αγιο Πνεύμα; Είστε σίγουροι; Ωραία. Η Διεύθυνση μου το είχε πει πως είσθε ένα καλό τμήμα».
Κάπως έτσι ξεκινά το έργο του βραζιλιάνου Ρομπέρτο Ατάιντε, "Δεσποινίς Μαργαρίτα". Είναι ένας μονόλογος μιας υστερικής δασκάλας που προσπαθεί να διδάξει τους μαθητές της διάφορα πράγματα για τη ζωή. Ένας μονόλογος εριστικός, απρεπής, χυδαίος, που όμως κρύβει πολλές αλήθειες για την κοινωνία μας αλλά και για τον καθένα μας χωριστά. Μπορεί ο τρόπος το μαθήματος της να μην είναι ο καλύτερος, μα η Δεσποινίς Μαργαρίτα, μας παιδεύει εντέλει, με την αρχαία σημασία του ρήματος, μέσα από τη προσπάθεια της να διδάξει ένα μάθημα, που καταλήγει σε έναν απολογισμό του κοινωνικού γίγνεσθαι.
Πράγματι, η "Δεσποινίς Μαργαρίτα" είναι ένα ρηξικέλευθος μονόλογος - γι αυτό εξάλλου και απαγορεύτηκε όταν πρωτογράφτηκε, καπου 35 χρόνια πριν-, τον οποίο και απέδωσα εξαιρετικά μία από τις μεγάλες κυρίες του θεάτρου μας, η Όλια Λαζαρίδου, καθοδηγούμενη για ακόμη μία φορά απο την Άντζελα Μπρούσκου, στη Νέα Σκηνή του Απλού Θεάτρου. Πραγματικά η ώρα κυλάει απολαυστικά, και νιώθω τυχερός που παρακολούθησα αυτή την παράσταση.
Δεν συστήνεται για όσους δεν έχουν κριτική σκέψη, και για εκείνους που είναι πλήρως ικανοποιημένοι με την κατάσταση τους και αρέσκονται να παραμείνουν έτσι.
Από την περιγραφή φαντάζομαι τον προβληματισμό στον οποίο εισάγεται ο θεατής. Είναι πραγματκά αξιοσημείωτο πως ο μονόλογος όχι μόνο δεν καταντά κουραστικός, αλλά αποσπά πλήρως το πνεύμα του θεατή.
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
antoine,
ΑπάντησηΔιαγραφήτο αποσπά ή τον κάνει να αισθάνεται απίστευτα άβολα, ανάλογα με την "πνευματική" θέση στην οποία ανήκει...;)
ΚΑΛΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΦΕΡΝΕΙΣ ΤΕΤΟΙΑ ΕΡΓΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΦΑΝΕΙΑ.ΠΑΛΙΑ ΝΟΜΙΖΩ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΣΙΓΟΥΡΟΣ ΤΟ ΕΙΧΕ ΠΑΙΞΕΙ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗ ΦΩΤΙΟΥ.ΚΑΛΟ ΒΡΑΔΥ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχώς, δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω τη Δεσποινίδα Μαργαρίτα! Εντούτοις, έχω διαβάσει το έργο και το βρίσκω καλό και κάπου επίκαιρο. Πρέπει, ακόμα, να πω ότι με χαροποίησε ιδιαίτερα που ''ανεβαίνει'' στο Απλό, διότι ένα φιλόξενο περιβάλλον μπορεί να απογειώσει την ευχαρίστηση μιας καλής παράστασης. Τουλάχιστον, λειτούργησε κατ'αυτόν τον τρόπο για εμένα και το ''Ταξίδι μιας μεγάλης μέρας μέσα στη νύχτα''...
ΑπάντησηΔιαγραφήjk,
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ Λαμπετη το ειχε παιξει, για την Φωτιου δεν ειμαι σιγουρος αλλα νομιζω πως οχι...και τα ευσημα στους υπευθυνους που θυμηθηκαν το επικαιρο αυτο εργο γι ακομη μια φορα...καλο βραδυ
Σ.Π.Ρ,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟντως το περιβαλλον της Νεας Σκηνης του Απλου -αν δεν κανω λαθος το ταξιδι ανεβαινε στην κεντρικη- σε συνδυασμο με την εκτρικτικη Λαζαριδου συνεβαλαν στην επιτυχια -κατ'εμε παντα- της παραστασης. Τωρα ξεκινησαν οι παραστασεις οποτε προλαβαινεις να το δεις!